Geçmiş geçti mi gerçekten yoksa kalbimdemi izleri ,ruhumda ,kafamda beynimde geçmiş yaşantılar bölümü diye bir yer varmı. Şu köşede güzel anılar bu köşede kötü anılar. Huzunler aglamaklar mutlu huzurlu anlar gulmekler. Ne çok anar oldum geçmişi. Nasıl özledim çocukluğumu bisikletle tur attığım zamanlar, söğüt ağacının dalını salıncak yapisimiz. Dut ağacına babamın koyduğu mindere oturup sağdan soldan dut yiyisimiz. Hani o komşu nene önlüğünü açıp dut ativerin diye istemişti de dişleri olmadığı için ne konuştuğunu anlamamistik annem tercüme etmişti dut istiyor diye. Babaannemin comlege diktiği nanenin mis kokusu mesela birde öbür saksıda ki fesleğen başını oksayinca kokusunu avucuna bırakan. Dedemlere dükkanda yardım edip aldığımız harçlıkları başka bakkalda harcayışımız 😅
çocukluğumuza özlem bu evet ah ah :)
YanıtlaSilgeçmiş hep bizimle hep de olacak ama onu yük gibi değil de hep yanımızda olan acı tatlı dostlar gibi tutmak lazım , bir adım ilerisi şizofreni olmaz umarım bu düşüncemin ama ayırmak lazım sanki kendini :)
YanıtlaSil