Meydan okuma şeysi:işte ilk yazım

Tataaaam ben yine nöbetçiyim. Madem gün 1 Şubat a döndü ilk gün yayinimi yapabilirim :)
Bu meydan okumaya neden evet varım dedim ; sevgili motifcan arkadaşlarımla bloglarimizi bosladik bu instagram ve WhatsApp bizi bozdu blogumuza geri dönüp ara sıra yayın yapalım diye sohbetler eder iken gwenhyy Ezgi isimli tatlış bir hanımın blogundan bahsetti link attı. Şöyle bir bakayım dedim aha o da ne meydan okuyorum diyor. Biraz gaza biraz şevke geldim ve biraz da bloguma hergün yazı yazabilmenin dayanılmaz cekiciligine kapıldım.

Fotoğraf olmazsa olmaz bence. Geçen gün yemek yediğimiz bir mekanda dekor çok hoşuma gitti çektim hemen. Kitaplar ve senelerdir hasret kaldığım bisiklet. 

Vee geçen hafta ki anne evi ziyaretinde eski albümleri karıştırırken karşıma çıkan anılar . ilkokul 3.sınıf öğretmenim ve ben 23 Nisan tabi ki. 

Bebek yeleği

Biz küçükken hazır giyim fazla yoktu. Ben şanslı bir çocuktum annem terzi olduğu için. Istedigim giysiyi seçerdim annem dikerdi yada örerdi. Bir bayramda yine elbise dikecek bana, ayakkabı ve çorap alınacak. İlçedeki tek kumaşçıya gittik ve o da ne iki tane kırmızı elbise getirmişler, tam bana göre. Ben dururmuyum başladım annemi çekiştirmeye anne alalım anne alalım. Annem baktı kumaşı naylon. Üstelik onun yerine iki elbiselik kumaş alınabilir. Ama ben çocuğum, satıcı tanıdık ikisinide götür abla deneyin diyor. Eve götürdük denedik annem beni ikna etmeye çalışıyor ama ne mümkün. Rahmetli babam alalım dedi ve ben o bayram ilk defa hazır elbise giydim, mutluyum...elbise naylon yakıyor kaşındırıyor ama olsun ben mutluyum... Çocuk olmak ne demek o zaman bilmiyordum 7-8 yaşındaydım sanırım. Ama annem babam biliyorlardı çocuk olmanın ne demek olduğunu. ..

posted from Bloggeroid