Ne kadarda zor...

Çok sevdiğim bir arkadaşım çalıştığım hastanede sezeryan olmak üzere yanında olamadığım için çok üzgünüm,kendi memleketinde yaşamamak ne zormuş bir kez daha anladım.Çünki benim kızımı bırakabileceğim kimse yok:(Allah yardımcısı olsun Derya'cığımın.İkizleri olacak ve üstelik erken doğum yapıyor.Gerçi yanında arkadaşları var eşi var ameliyata girecek kişilerde arkadaşlarım ama insan yinede yanında olmak istiyor..Yapacak birşeyim yok şu anda inşallah sabah yanında olabileceğim:((