Evimiz iki oda bir salon , sobalı, mutfak balkonu var ,birde salon balkonu. Neden önce balkon çünkü çok severdim balkon demirlerine oturmayı Salon da koltuk takımı alınana kadar iki yaylı divan vardı. Kış aylarında çocuklara yatak yapılır divanlara. Yün yorgan yastık çarşaf yatma vakti gelince getirilir yatak serilir sabah uyanninca katlanır yüklüğe konmak üzere yatak odasına götürülür . Yüklüğe babam koyardı yorganları çünkü bizim boyumuz yetmezdi . Eski model büfe var salonda, üstünde televizyon durur siyah beyaz. Sonra renklisi de alındı tabi. Büfenin camlı kısmında dantel örtüler birkaç tanesi kırılmış takımı bozulmuş kahve fincanı takımı ki bir iki tanesini biz kırmış olabiliriz, kırmızı örgü elbiseli minik plastik bebek , bebeğin hikayesi acıklı biraz belki sonra anlatırım. Birkaç mum büfenin kenarında , malum elektrik kesintisi sık yaşanır. Babam memur annem ev hanımı güya ama evde dikiş diker ücret karşılığı. Bazen de ücret yerine kanaviçe işletir dantel ördürür. Malum çocuklar büyüyecek evlenecek çeyiz lazım. Kız beşikte çeyiz sandıkta der eskiler. İki kardeştik o zamanlar bir kız bir erkek, uzun zaman sonra bir erkek kardeşim daha oldu.
Ben büyüğüm bir yaş,sessiz sakin kendi halinde, erkek yaramaz ,şımarık erkek çünkü imtiyaz sahibi , tek sebep erkek olarak doğması. Kız çocuk kız olarak doğarak hayata bir- sıfır yenik başlarmış o zamanlar. O zamandan bu zamana değişen ne var tartışılır tabi ki.
