Biz küçükken hazır giyim fazla yoktu. Ben şanslı bir çocuktum annem terzi olduğu için. Istedigim giysiyi seçerdim annem dikerdi yada örerdi. Bir bayramda yine elbise dikecek bana, ayakkabı ve çorap alınacak. İlçedeki tek kumaşçıya gittik ve o da ne iki tane kırmızı elbise getirmişler, tam bana göre. Ben dururmuyum başladım annemi çekiştirmeye anne alalım anne alalım. Annem baktı kumaşı naylon. Üstelik onun yerine iki elbiselik kumaş alınabilir. Ama ben çocuğum, satıcı tanıdık ikisinide götür abla deneyin diyor. Eve götürdük denedik annem beni ikna etmeye çalışıyor ama ne mümkün. Rahmetli babam alalım dedi ve ben o bayram ilk defa hazır elbise giydim, mutluyum...elbise naylon yakıyor kaşındırıyor ama olsun ben mutluyum... Çocuk olmak ne demek o zaman bilmiyordum 7-8 yaşındaydım sanırım. Ama annem babam biliyorlardı çocuk olmanın ne demek olduğunu. ..
posted from Bloggeroid
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder