Subat yazilari ~7~

En çok neyi özlüyorum hiç düşündüm mü? Tabi ki sık sık düşünürüm. En çok özlediğim çocukluğum köyde ki dut ağacı o ağacın dalına oturup sağdan soldan yediğimiz dutlar babamla tarlaya giderken geçtiğimiz kuru dere yatağı babamın kendi çocukluğunu anlatması bizim meraklı sorularımız... ve tabi kendi sokağımızda oynadığımız oyunlar bisiklete binmek vs.. liste uzar gider böyle. Ama gerçek olan ennn çok babamı özlüyorum :(

Dut ağacı hala duruyor ama ağaca kolayca çıkmamıza yarayan dam üstü yok artık. Yinede köye gittikçe dutlardan yeriz illa ki .

Bugünü hayal meyal hatirliyormuyum yoksa fotoğraflar olduğu için hayal gücüm birşeyler mi anlatıyor bilemiyorum. Kartopu oynamıştık babam bizi ayak basılmamış karlara yatırıp izimizi çıkartıyordu sonra fotoğrafçı çağırdı birkaç poz fotoğraf çekildik. O zamanlar öyleydi fotoğrafçı çağırırdı büyükler o da gelip çekerdi birkaç poz. Heyecanla beklerdik çıkmasını. 

Saçıma sakız yapıştırmışım da çıkartamayıp kesmişiz ikimiz :) 

Ve tabi benim prensesim küçüklüğünü özlüyorum ama her yaşı ayrı güzel. Allah sağlık versin bütün evlatlara...